Orphaned Land'in Never Ending Way of Orwarrior adında çıkardığı bu albüm bana göre yılın en iddalı albümlerinden biri. Albümün geneline bakacak olursak albümde inanılmaz bir melodi zenginliği var ve bu zenginlik albüm boyunca devam eden bir zenginlik. Melodilerin kullanış biçimi beni çok etkiledi. Pain Of Salvation'ın melodi kullanımına benzettim. Melodiyi şarkının başında duyuyoruz daha sonra ortalarına doğru başka enstrümanların tonlarıyla o melodiyi duyuyoruz. Sonlarında o melodiyi çok etkili bir şekilde gene duyuyoruz. Bu bir albümün gerçekten iyi olduğunu gösterir. Çünkü albümün bir melodiyi farklı duygularla dinleyiciye aktarabildiğini görüyoruz. Melodiyi ayyuka çıkarıp gözünüze sokmadan yapıyor. Yani albümün diğer taraflarını da dinlemenizi, oralara da önem vermeniz gerektiğini belirtiyor. Melodilerin teknikle birleşimi inanılmaz. Albümde arka planda olmasına rağmen çok etkili olan bir ses de gördük. Shlomit Levi'nin sesi ve o Orta Doğu gırtlağı özellikle Steven Wilson müzik anlayışıyla birleşince ortaya mükemmel bir kompozisyon çıkmış.
Albüm'ün bir diğer güzel yanı ise şarkıların tek tek mükemmel olmaları. Bir bütün olarak baktığımızda da şarkıların birbirlerini tamamlar durumda olması albümü anlatıyor zaten. Kobi Farhi'nin clean vokallerini geliştirmiş olması albüme başka bir güzellik katıyor. Brutal vokaller diğer albümlerden daha az olmasına rağmen çok etkili. Mabool'da zaten grubun iyi bir yere doğru gittiğini gördük. Fakat bu albümün farkı şarkıların tek başlarına da mükemmel olmaları. Her şarkıda başka bir melodi başka bir duygu hissediyosunuz. Çıkardıkları albümlere daha bir bütünlük içinde bakmaya başladılar. Yani Progressive bir anlayışı benimsediklerini görüyoruz. Never Ending Way of Orwarrior albümünde bu daha da hissedilir hale geldi. Anlayışın yanında tabii müzikte progressive. Her grupta bulunabilecek bir özellik değil. Bir çok progressive grubu vardır kendini geliştirmeyen. Burada bazı etkenlerde var tabii. Bunlardan bir tanesi Steven Wilson'ın etkisi.
Bir insan sound olarak bir gruba bu kadar farklılık getirebilir mi. Ama Steven Wilson bunu yapabilen ender insanlardan bir tanesi. Prodüksiyon konusunda duruşu olan bir adam gerçekten. Opeth'te Damnation albümünde gösterdiği esintisini bu albümde de göstermiş. Burada farklı olan durum bunun Orphaned Land'in Orta Doğu esintili melodileriyle birleşmiş olması. Bu çeşitliliği ve melodi bütünlüğünü başka bir albümde bulabileceğinizi sanmıyorum. Aynı zamanda albümde bol bol Dream Theater etkileride görebilirsiniz. Yani safkan Progressive metal tekniğini de görebiliyoruz.
Bu albümde ayrıca Orphaned Land'den beklemeyeceğiniz kadar güzel sololar var. İnsanı hem ruhen hem de teknik olarak etkiliyor. Özellikle The Warrior şarkısında ki solo insanı derinden etkileyen bir solo aynı zamanda da Pain Of Salvation'ın melodi kullanma anlayışının hissedildiği şarkı. Çünkü burada gördüğümüz melodiyi albümün sonlarında farklı orta doğu enstrümanlarıyla gene duyuyoruz. Albümün ilk parçası ve klip çekilen Sapari albümün popüler parçalarından biri olmaya aday. Mi? parçası progressive anlayışın ve müziğinin tepe noktası. Opeth Damnation havasını sonuna kadar hissediyorsun. New Jerusalem parçasında Kuzey Folk'unun esintilerini de görebiliyorsunuz. Codeword: Uprising parçasında Dream Theater tekniklerini duyabilirsiniz. Bu şarkının daha da değişik yanı Opeth anlayışının Dream theater anlayışıyla birleşmiş olması. Hangi albümde bunu görebiliriz bilmiyorum. :)
Bu albüm 6 senede hazırlandı fakat yıllar boyunca bıktırmadan kendini dinletebilecek bir albüm.
Albümü buradan alabilirsiniz; Orphaned Land - Never Ending Way of Orwarrior
Albümü buradan dinleyebilirsiniz; Orphaned Land - Never Ending Way of Orwarrior
